Afgelopen week werd ik wakker met het lied ‘stil, mijn ziel, wees stil’. De zin die mij raakte in dit nummer was: ‘Stil mijn ziel wees stil, wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God U bent mijn God. Vernieuw een vaste geest binnen in mij die rust in U alleen.’
Dit vond ik erg bijzonder, juist omdat ik af en toe overspoeld kan worden met gedachten van angst en onzekerheid voor datgene wat voor mij ligt.

In mijn stille tijd was ik aan het lezen in Genesis 32, wat mooi aansluit op dit onderwerp.
Ik zal even een beetje context geven, zodat je globaal weet waar het hoofdstuk over gaat.

In dit hoofdstuk is Jakob bevreesd voor zijn broer Ezau. De laatste keer dat Jakob zijn broer zag, wilde Ezau hem doden.

Nu hoorde Jakob van zijn boden dat Ezau hem tegemoet zou komen. Toen Jakob dit hoorde werd hij angstig. Het eerste wat Jakob deed was zelf een oplossing bedenken, daarna sprak Jakob vanuit zijn benauwdheid een gebed uit naar God. Hij spreekt God hier voor het eerst aan met Zijn naam “Yahweh’ (Heere).

Daarna was Jakob zich aan het voorbereiden op de ontmoeting met zijn broer Ezau. Hij liet zijn dienaren voor zich uit gaan met een kudde dieren om zijn goede bedoelingen te tonen. Ze moesten aan Ezau mededelen dat het een geschenk was van zijn dienaar Jakob.

Die nacht staat Jakob op en steekt de rivier de Jabbok over en alles wat hij had liet hij oversteken.

Dan staat er: ‘Maar, Jakob bleef alleen achter.’ Terwijl hij achterbleef worstelde hij met een Man. Deze Man was waarschijnlijk een menselijke gedaante van God. Toen de Man zag dat hij Jakob niet kon verslaan raakte hij zijn heupgewricht aan, zodat het ontwricht raakte. De man zei: ‘Laat mij gaan.’ Waarop Jakob antwoorde: ‘Ik zal u niet laten gaan totdat U mij zegent.’ Hier zie je dat Jakob ervan overtuigd is dat Hij met God strijdt. Vervolgens geeft de man hem een nieuwe naam. Voortaan heet hij Israël, want hij heeft met God gestreden en met mensen en heeft overwonnen.

Jakob gaf de plek de naam Pniël (aangezicht van God), want hij zei: ik had Gods aangezicht gezien en ik ben gered. Uiteindelijk is hij mank richting zijn broer Ezau gegaan.

Ik word echt stil van dit verhaal. Eerlijk gezegd herken ik mij af en toe in Jakob. Hoe vaak proberen we niet eerst zelf een oplossing te bedenken wanneer we bevreesd zijn. Dan vind ik het mooi dat hij God aanspreekt als ‘Jahweh’, wat ‘Ik ben die Ik ben’ betekend. Vervolgens zie je dat Jakob toch alleen achterbleef bij de rivier de Jabbok. Jabbok betekend, oversteken en loslaten. Dit moest Jakob hier letterlijk doen. Wat precies de reden was dat hij achterbleef is onduidelijk, misschien wilde hij snel vluchten van zijn broer.

Durven wij in ons leven dingen achter ons te laten en los te laten? Als ik dit hoor vind ik het soms best wel spannend om mijn toekomst in Zijn handen te leggen.

Na Jakobs ontmoeting met God ging hij naar zijn broer. Wist hij hoe het zou gaan verlopen?? Nee, wat hij wel wist is dat God ondanks de omstandigheden altijd dezelfde blijft. Misschien pakt niet alles uit zoals je het voor ogen had of begrijp je niet waarom God niet heeft ingegrepen in jouw situatie. Dan wil ik je een ding meegeven. God heeft ingegrepen, Hij heeft Zijn Zoon naar deze aarde gestuurd om jou en mij te redden. Dat is het mooiste cadeau wat mij mogen aanvaarden, wat je omstandigheden ook zijn.

In dit verhaal geeft Jakob ons mooie en belangrijke sleutels. We mogen God aanroepen als onze Heere en we mogen Hem persoonlijk ontmoeten.

Het is zo essentieel dat we Zijn almacht en grootheid niet kwijtraken. Hij is onze Hemelse Vader en Hij is de ‘Ik ben die Ik ben. Hij heeft alles in Zijn hand!

Ik wil afsluiten met een stukje uit Psalm 46

‘Geef het op en weet dat ik God ben: Ik zal geroemd worden onder de volken, ik zal geroemd worden op de aarde. De God van onze Jakob is voor ons een veilige vesting.’

‘Geef het op’, word ook wel vertaald met ontspannen, wees stil. Wat terugkomt in het bovenstaande nummer. Leg je onzekerheid voor morgen maar in zijn handen!!